Grzywna w czasach kwarantanny

Grzywna za naruszenie kwarantanny i nie tylko

W mediach powtarzana jest informacja, że za naruszenie kwarantanny, czy innych rygorów wprowadzonego w kraju stanu zagrożenia epidemicznego, grozi kara grzywny do 5 tys. zł. Warto przyjrzeć się dokładnie prawnej podstawie takiej kary.

Grzywna za wykroczenia związane z epidemią w kodeksie wykroczeń

Po pierwsze, sięgnąć należy do wykroczeń przewidzianych w art. 116 kodeksu wykroczeń.

Art. 116. 1. Kto, wiedząc o tym, że:

1) jest chory na gruźlicę, chorobę weneryczną lub inną chorobę zakaźną albo podejrzany o tę chorobę,

2) styka się z chorym na chorobę określoną w punkcie 1 lub z podejrzanym o to, że jest chory na gruźlicę lub inną chorobę zakaźną,

3) jest nosicielem zarazków choroby określonej w punkcie 1 lub podejrzanym o nosicielstwo,

– nie przestrzega nakazów lub zakazów zawartych w przepisach o zapobieganiu tym chorobom lub o ich zwalczaniu albo nie przestrzega wskazań lub zarządzeń leczniczych wydanych na podstawie tych przepisów przez organy służby zdrowia,

podlega karze grzywny albo karze nagany.

Jak widać, opisane w art. 116 k.w. wykroczenie jest pojemne i obejmuje wszelkie naruszenia nałożonych na obywateli rygorów służących zwalczaniu epidemii. Z pewnością podpadają pod to wykroczenie przypadki nieprzestrzegania ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 13 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego. Są to przede wszystkim:

• ograniczenia co do przemieszczania się, w szczególności obowiązek zgłoszenia Straży Granicznej powrotu do kraju z zagranicy i informacji o miejscu, w którym odbędzie 14-dniową kwarantannę;
• zakaz wywozu i zbywania poza krajem respiratorów i kardiomonitorów oraz obowiązek zgłoszenia zamiaru zbycia zagranicą masek, rękawiczek i innego sprzętu ochronnego, a także środków do dezynfekcji rąk;
• ograniczeń w prowadzeniu działalności gospodarczej ,w szczególności w zakresie organizowania imprez, gastronomii, działalności sportowej, rozrywkowej, turystycznej, uzdrowiskowej i innej, określonej w § 5 rozporządzenia;
• zakaz organizowania zgromadzeń powyżej 50 uczestników.

Przykład: osoba, która powróciła z zagranicy, została pouczona przez funkcjonariuszy Straży Granicznej o obowiązku odbycia 14-dniowej kwarantanny domowej. Po powrocie do domu wyprawiła powitalne przyjęcie, na które zaprosiła kilku znajomych.

Dla jasności – jeśli przepis mówi o zagrożeniu grzywną bez podania kwoty, oznacza to, że chodzi o grzywnę od 20 do 5000 zł.

Grzywna za inne niż naruszenie kwarantanny wykroczenia związane z epidemią w ustawie o zapobieganiu chorób zakaźnych

Po drugie, sięgnąć należy do wykroczeń przewidzianych ustawie o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Te w większości mają zastosowanie do osób i instytucji ochrony zdrowia oraz osób reprezentujących władzę. Warto wiedzieć o tym, że zagrożenie grzywną dotyczy także osób wykonujących swoje obowiązki względem zakażonych lub podejrzanych o zakażenie. W art. 52 tej ustawy, określono następujące wykroczenia:

Art. 52. Kto:

1) wbrew obowiązkowi nie poucza pacjenta, osoby sprawującej prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną albo opiekuna faktycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, o środkach ostrożności zapobiegających przeniesieniu zakażenia na inne osoby lub o ewentualnym obowiązku wynikającym z art. 6 (tj. o obowiązkowym badaniu osób podejrzanych o zakażenie)

(…)

4) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 27 ust. 1 lub 2 (dotyczy lekarza), nie zgłasza zakażenia, zachorowania na chorobę zakaźną lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej albo ich podejrzenia,

5) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 29 ust. 1 (dotyczy diagnosty laboratoryjnego), nie zgłasza dodatniego wyniku badania w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, które wywołują zakażenie lub chorobę zakaźną

– podlega karze grzywny.

Ponadto zgodnie z art. 53 omawianej ustawy przewiduje grzywnę za niewykonanie decyzji o skierowaniu do pracy przy zapobieganiu oraz zwalczaniu epidemii (tak decyzję może wydać wojewoda wobec pracowników służby zdrowia).

To oczywiście tylko zarys omawianego zagadnienia, w razie wątpliwości i pytań zapraszam do kontaktu. Tymczasem życzmy sobie żeby ta wiedza przydawała się jak najrzadziej. Załączam pozdrowienia.